Phnom Penh
Door: Melle & Sarah
Blijf op de hoogte en volg Melle
12 April 2014 | Cambodja, Phnom-Penh
Hallo :)
De foto's die eerst nog niet bij Koh Rong stonden (omdat ons foto limiet op was, nu moesten we extra limiet kopen, belachelijke website) staan er nu wel op! Dus het paradijselijke eiland, wat ondertussen alweer lang achter ons ligt, kan nu ook door jullie bewonderd worden :D
Nadat we het paradijs achter ons hebben moeten laten, gingen we weer terug naar de hoofdstad. En dit keer zouden we er wel meer van gaan zien.
Helaas kreeg ik de tweede dag voedselvergiftiging waardoor ik noodgedwongen in onze kamer (lees:zweethok) moest blijven. Melle bleef gelukkig bij me om me te verzorgen, wat achteraf ook beter was want hij had ook een voedselvergiftiging opgelopen, gelukkig wel minder heftig dan die van mij.
De keukens in Cambodja zijn denk ik nog onhygienischer dan in de andere landen waar we zijn geweest, ik wist niet dat het kon, maar we hadden alle vier al een tijdje last van ons maag.
Geukkig ging het de volgende dag weer een stuk beter met ons en gingen we onze eerste geschiedenis uitstap maken van het land. En gelijk een behoorlijke heftige ook, namelijk: the killing fields.
We hadden natuurlijk ons al wat ingelezen over de geschiedenis van het land, dus we wisten wat voor heftigs dit land heeft meegemaakt nog maar 30/35 jaar geleden, maar op the killing fields maak je het allemaal een stuk dichterbij mee dan wanneer je het in een boek leest. Pretty heavy dus.
Overal in het land zijn killing fields. 3 miljoen mensen zijn in dit land tussen 1975 en 1979 vermoord, 3 miljoen van de 9 miljoen inwoners.
Mensen uit de stad werden in busjes gepropt en naar een plek gebracht (bv de plek waar wij waren) daar werden ze vermoord op de meest brute wijze. Omdat kogels te duur waren gebruikten ze geen geweren, maar gebruikten ze bijtels, scheppen, planken etc. Alles wat ze in hun handen konden krijgen om mensen maar mee te vermoorden. Ziek, ziek, ziek.
De lijken (en sommige leefden nog half) werden in graven gegooid.
Als je op the killing fields loopt, zie je soms botjes boven de grond liggen, wat naar boven is gekomen.
We kregen een audiotour en op elke plek werd wat (vreselijks heftigs) verteld. Zo had je ook een grote boom, deze boom werd ook wel the killing three genoemd. Babys werden bij deze boom aan hun benen vastgepakt en hun hoofdjes werden tegen de bomen geslagen, totdat ze dood waren.
Bizar he? Toen ik dit hoorde kon ik het ook niet droog houden.
Ook hoorden we via de auiotour verhalen vertelt door slachtoffers tijdens de oorlog. Helaas had niemand the killing fields overleeft.
Aan het eind van de tour zag je schedels opgestapeld liggen in een soort gebouw, deze zijn allemaal opgegraven.
Deze ochtend was, zoals je wel kan begrijpen, nogal heftig. Ondanks hoe heftig het was om te zien waren we wel blij dat we er geweest waren. Dit hoort namelijk wel bij het land. Elke Cambodjaan die ouder dan 30 is heeft deze vreselijke oorlog meegemaakt.
De volgende dag stond alweer het volgende heftige op het programma, namelijk s21. Dit is de gevangenis die tijdens de Khmer Rouge werd gebruikt, voor de oorlog was dit een school.
Zo zag je hier de martelkamers waar alle geleerden doodgemarteld werden. In sommige kamers zag je nog bloeddruppels op het plavond.
Je zag de gevangeniscellen, dit waren minihokjes, we hebben er ook een foto van geplaatst op de blog. Je zag de foto's van de (allemaal onschuldige) slachtoffers. Vrouwen, mannen, kinderen en bejaarden. Het maakte de Khmer Rouge niks uit, ze waren (en zijn, sommige leven nog) zo zwaar gestoord. Iedereen werd gemarteld tot de dood. Je zag ook foto's van doodgemartelde slachtoffers met een nummertje op de borst. Vreselijk, er was niks van hun lichaam over.
Het laatste gevangenisgebouw hebben Mel en ik laten zitten, het werd ons iets teveel.
Wat ook zo bizar is, na de oorlog hadden andere landen geen idee wat voor afschuwelijks er in Cambodja heeft gespeeld. De VN heeft de Khmer Rouge een zetel gegegeven...Alle mannen, inclusief Pol Pot, die verantwoordelijk zijn voor die 3 miljoen doden, hebben een lang, gelukkig en rijk leven geleefd.
Om van te kotsen!
Gelukkig hebben we al dit naars wel een plekje kunnen geven en hebben we er geen nachtmerries van gekregen.
We hebben wel weer veel geleerd. Ongelofelijk, maar echt zo ongelofelijk dat mensen zo kunnen zijn...
Die avond gingen we met de nachtbus naar Siem Reap, op naar de Angkor tempels!
De foto's die eerst nog niet bij Koh Rong stonden (omdat ons foto limiet op was, nu moesten we extra limiet kopen, belachelijke website) staan er nu wel op! Dus het paradijselijke eiland, wat ondertussen alweer lang achter ons ligt, kan nu ook door jullie bewonderd worden :D
Nadat we het paradijs achter ons hebben moeten laten, gingen we weer terug naar de hoofdstad. En dit keer zouden we er wel meer van gaan zien.
Helaas kreeg ik de tweede dag voedselvergiftiging waardoor ik noodgedwongen in onze kamer (lees:zweethok) moest blijven. Melle bleef gelukkig bij me om me te verzorgen, wat achteraf ook beter was want hij had ook een voedselvergiftiging opgelopen, gelukkig wel minder heftig dan die van mij.
De keukens in Cambodja zijn denk ik nog onhygienischer dan in de andere landen waar we zijn geweest, ik wist niet dat het kon, maar we hadden alle vier al een tijdje last van ons maag.
Geukkig ging het de volgende dag weer een stuk beter met ons en gingen we onze eerste geschiedenis uitstap maken van het land. En gelijk een behoorlijke heftige ook, namelijk: the killing fields.
We hadden natuurlijk ons al wat ingelezen over de geschiedenis van het land, dus we wisten wat voor heftigs dit land heeft meegemaakt nog maar 30/35 jaar geleden, maar op the killing fields maak je het allemaal een stuk dichterbij mee dan wanneer je het in een boek leest. Pretty heavy dus.
Overal in het land zijn killing fields. 3 miljoen mensen zijn in dit land tussen 1975 en 1979 vermoord, 3 miljoen van de 9 miljoen inwoners.
Mensen uit de stad werden in busjes gepropt en naar een plek gebracht (bv de plek waar wij waren) daar werden ze vermoord op de meest brute wijze. Omdat kogels te duur waren gebruikten ze geen geweren, maar gebruikten ze bijtels, scheppen, planken etc. Alles wat ze in hun handen konden krijgen om mensen maar mee te vermoorden. Ziek, ziek, ziek.
De lijken (en sommige leefden nog half) werden in graven gegooid.
Als je op the killing fields loopt, zie je soms botjes boven de grond liggen, wat naar boven is gekomen.
We kregen een audiotour en op elke plek werd wat (vreselijks heftigs) verteld. Zo had je ook een grote boom, deze boom werd ook wel the killing three genoemd. Babys werden bij deze boom aan hun benen vastgepakt en hun hoofdjes werden tegen de bomen geslagen, totdat ze dood waren.
Bizar he? Toen ik dit hoorde kon ik het ook niet droog houden.
Ook hoorden we via de auiotour verhalen vertelt door slachtoffers tijdens de oorlog. Helaas had niemand the killing fields overleeft.
Aan het eind van de tour zag je schedels opgestapeld liggen in een soort gebouw, deze zijn allemaal opgegraven.
Deze ochtend was, zoals je wel kan begrijpen, nogal heftig. Ondanks hoe heftig het was om te zien waren we wel blij dat we er geweest waren. Dit hoort namelijk wel bij het land. Elke Cambodjaan die ouder dan 30 is heeft deze vreselijke oorlog meegemaakt.
De volgende dag stond alweer het volgende heftige op het programma, namelijk s21. Dit is de gevangenis die tijdens de Khmer Rouge werd gebruikt, voor de oorlog was dit een school.
Zo zag je hier de martelkamers waar alle geleerden doodgemarteld werden. In sommige kamers zag je nog bloeddruppels op het plavond.
Je zag de gevangeniscellen, dit waren minihokjes, we hebben er ook een foto van geplaatst op de blog. Je zag de foto's van de (allemaal onschuldige) slachtoffers. Vrouwen, mannen, kinderen en bejaarden. Het maakte de Khmer Rouge niks uit, ze waren (en zijn, sommige leven nog) zo zwaar gestoord. Iedereen werd gemarteld tot de dood. Je zag ook foto's van doodgemartelde slachtoffers met een nummertje op de borst. Vreselijk, er was niks van hun lichaam over.
Het laatste gevangenisgebouw hebben Mel en ik laten zitten, het werd ons iets teveel.
Wat ook zo bizar is, na de oorlog hadden andere landen geen idee wat voor afschuwelijks er in Cambodja heeft gespeeld. De VN heeft de Khmer Rouge een zetel gegegeven...Alle mannen, inclusief Pol Pot, die verantwoordelijk zijn voor die 3 miljoen doden, hebben een lang, gelukkig en rijk leven geleefd.
Om van te kotsen!
Gelukkig hebben we al dit naars wel een plekje kunnen geven en hebben we er geen nachtmerries van gekregen.
We hebben wel weer veel geleerd. Ongelofelijk, maar echt zo ongelofelijk dat mensen zo kunnen zijn...
Die avond gingen we met de nachtbus naar Siem Reap, op naar de Angkor tempels!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
